Veenweide typisch voor Noord-Holland
Een veenweidegebied is een Nederlands landschapstype bestaande uit weiden op veengrond. Dit landschap wordt als kenmerkend gezien voor de lage delen van Holland.
Tot de periode van de Grote Ontginning, die plaatsvond van de 10e tot en met de 13e eeuw, lagen in deze gebieden grote veenwildernissen. In tegenstelling tot de huidige situatie lag het maaiveld veelal enkele meters hoger dan het waterniveau, zodat er sprake was van ‘veenkussens’ gescheiden door veenwaterstroompjes. Door het graven van afwateringssloten werd het natte veenland ontwaterd om het geschikt te maken voor akkerbouw.
Veenweidegebieden worden doorsneden door vele sloten en slootjes en begraasd door runderen en schapen. Het zijn in de traditionele vorm geschikte broedgebieden voor weidevogels zoals de grutto en de kievit. De sloten tussen de veenweides dienen verschillende doelen tegelijkertijd: afvoerleiding voor overtollig water, barrière voor het vee en vervoersweg.
